WŁOSY WIELKA MI RZECZ

Oszalałam,jedno słowo ciśnie się teraz na moje usta.

Nie chce płakać bo to i tak nic nie zmieni.

Stało się i tylko do siebie mogę mieć pretensję,że zaufałam dłoniom i nożyczkom Agnieszki.Wychodziłam zawsze zadowolona od niej,zawsze mnie poratowała kiedy potrzebowałam szybkiego podcięcia włosów czy to końcówek.

zdjęcie pochodzi z:

Szłam do niej z nadzieją,że wizyta u niej będzie dla mnie czymś wyzwalającym.Jakoś tak mam,że wraz ze spadającymi kosmykami włosów obiecuję sobie odmianę wewnętrzną. Tworzę nowe postanowienia.

I tym razem przyjęła mnie w swoim domowym salonie.Szybko,pośpiesznie.Już wtedy powinna mi się zapalić lampka ostrzegawcza. Czekałam aż podetnie końcówki starszej pani,podetnie włosy u jej syna i dokończy nakładanie farby dziewczynie. Wszyscy chcieli wyglądać inaczej,lepiej na Boże Ciało.

I ja chciałam.

W sobotę idziemy z mężem na wesele do jego kolegi.Pomyślałam obetnie mnie,nie będę miała problemu z wymyślaniem fryzury.Ja się będę lepiej czuć. 

I co z tego. 

Kiedy zapytałam się jej czy nie za krótko przycina przy uszach -odparła,że efekt końcowy będzie super. Cieła. Cieła. A ja zaczynałam panikować. Z fryzury o której marzyłam i którą jej zresztą pokazywałam w telefonie nic nie miało wspólnego to coś na mojej głowie. 

Coś innego. 

Nie mojego.

 Dodatkowo z uśmiechem na twarzy dodała,że będzie mi teraz chłodniej.

I jest chłodniej.

Z włosów sięgających do ramion nie zostało praktycznie nic.Fryzura na chłopaka. Chłopczyca ciśnie mi się na usta.

Nie płakałam,nie ma sensu.

Jedna rzecz mnie rozwaliła i zdołowała po powrocie do domu. Śmiech mojego męża jak mnie zobaczył. Zawsze widział mnie w długich włosach, w kucyku czy bobie ale nigdy w takim wydaniu. Spoglądał,patrzył i pytał czy włosy powinny mi tak sterczeć z tyłu na karku.

Zaufałam.

Mam nauczkę na przyszłość