Koty za płoty.Czyli pierwsze wrażenia po powrocie do pracy.

Brakuje

brakuje mi czasu dla siebie

czasu dla 

SYNKA, MĘŻA

nie tak sobie to wyobrażałam, 

chociaż nie, 

wiedziałam,że będzie ciężko 

ale rozłąka z Maleństwem 

jest nie do zniesienia. 

Złości mnie, że brakuje mi czasu na wszystko.

Dosłownie

Wyjeżdżam rano z domu, szybki buziak po policzku synka, buziak dla taty i już mnie nie ma.

POWRÓCIŁAM

I nie jest mi z tym dobrze.

Nie odnajduje się, nie nadążam.

Czuje się zagubiona i w dosłownym słowa znaczeniu "zakręcona"

Nadmiar wiedzy i bodźców jest dla mnie prawie,że bolesny.

Głowa mi pęka od informacji i kąśliwych dowcipów osoby,która mnie doszkala, przyszykowywuje do powrotu na"stare śmieci"

Jestem rozkojarzona i brakuje mi pewności siebie. 

Czasami jestem zła na siebie na tą sytuację,

że wymaga to ode mnie poświęcenia siebie pracy a nie maluszkowi.

Czuje się nie na miejscu.

A gdzie ono jest

 TO MOJE MIEJSCE?

JA WIEM

Przy synku!!!!!!!!!!!

Przy moim ślubnym!!!!!!!!

Po pierwszym dniu rozłąki 

synek położony rano na poduszkę patrzył się chwilkę na mnie

lekko zadrgał mu kącik ust i 

rączki spontanicznie zaczęły badać moją twarz.

Uśmiech na jego twarzy spowodował,że łzy zaczęły mi spływać po policzkach.

Ciężko mi sobie wyobrazić,poczuć co czuje takie Maleństwo kiedy JA jak do tej pory byłam od samego początku a teraz znikam.

Zawsze na jego płacz reagowałam,tuliłam do piersi kiedy coś się przyśniło czy miał gorszy dzień.

Zawsze

Teraz jest Mama męża, Moja Druga Mama i to ona teraz poświęca mu swój czas.

To ona o niego dba.

Mąż jest cały czas ale i on ma obowiązki z których musi się wywiązywać.

 Tak więc siedząc w samochodzie zamiast buziaka na dzień dobry zasypuje go lawiną pytań:

-Czy jadł?

-Czy był Szymon na spacerze?

-Czy płakał?

-Czy były drzemki w ciągu dnia/

-Czy pojawił się ząbek?

I wiele jeszcze innych pytań.

Nie wiem jak mam zapanować nad sobą.

Wiem jedno,

że ta roczna przerwa w pracy sprawiła,że brakuje mi tej pewności siebie,że pewność siebie i swoich racji gdzieś umknęła. 

Stałam się kimś innym.

Stałam się MAMĄ

nie obowiązywały mnie procedury, schematy postępowania.

Nie interesowały nowinki w branży.

A teraz czuje się jak przedszkolak,który nie potrafi opanować emocji.

Brak wiedzy nadrabiam głupimi uśmieszkami ale o ile po drugim dniu szkolenia jeszcze przymykają oczy na to w pracy tak za kilka dni nie będe miała takiej taryfy ulgowej.

Muszę się wziąć w garść i to jak najszybciej bo prześpię swoją szansę. A przecież robię to wszystko też dla swojej RODZINY

BO TYLKO ANA JEST DLA MNIE NAJWAŻNIEJSZA

BEZCENNA

Szkoda tylko,że czas tak szybko biegnie.