PODWÓJNE ŻYCIE SZYMONA P.

Nigdy nie stosowaliśmy się z mężem do żadnych poradników odnośnie wychowywania naszego synka. Co prawda przeczytałam kilka, ale nic tak mnie nie poruszyło czy dało do myślenia. Byliśmy szczęśliwi, kiedy wszystkie ząbki przebiły się na zewnątrz a etap kolek i bólów brzuszka był już tylko wspomnieniem i można było w końcu na dłuższą chwilę przyłożyć głowę do poduszki. Nauczyliśmy się sami pewnych nawyków,  dzięki czemu nasz dwulatek zaczął przesypiać całą noc. Była radość, duma i chwila dla nas, na rozmowę, na dotyk i obejrzenie czegoś, co nie jest bajką dla dzieci.

Nieraz w rozmowach ze znajomymi mamami mówiłam z dumą, że udało nam się udobruchać naszego potworka na tyle, że nie chodzimy jak ZOMBI. Ale co dobre szybko się kończy. Zaczęły się znowu pobudki wieczorne. 

PLT- NIEZNANY WRÓG

I znowu cisza nastała w Pałeczkowie. Po części sprawcą był dostawca Internetu a  poniekąd mój brak zapału i chęci. Zresztą ostatnimi czasy z tymi chęciami jest coraz to gorzej. Z mężem po wielokroć toczymy walki o to abym nie odkładała wszystkiego na „kiedyś”, na  „za raz”. Nie chce mi się ostatnio nic. Leżałabym tylko w łóżku razem z Szymkiem i czytała bajki i głaskała go po główce. Tego chcę ostatnio.

SPOKOJU I CISZY!!!!!

Niby o ciąży powinnam już wszystko wiedzieć, już to przecież przerabiałam ale  ciągle jestem zaskakiwana i to niekoniecznie na plus.

 Ciąża z Szymkiem to był czas kiedy byłam wulkanem energii. Nic mnie nie ograniczało. Jazda na rowerze nigdy nie była taka przyjemna, a wykonywanie prac domowych nie sprawiało mi problemów. Ba moja poprzednia Pani Ginekolog padłaby jakbym jej powiedziała, że dwa razy dziennie zbierałam szparagi i maliny.  Ale nie umiałam cieszyć się ze stanu błogosławionego.  Nie celebrowałam tego a szkoda.