W drodze...

I wyruszyła z rana do pracy matka rodzicielka po urlopie.

Serce pęka bo gdy po cichutku chciała ubrać się mały człowieczek przywitał ja uśmiechem.
Pięknym,szczerym pełnym miłości,tęsknoty i uwielbienia.

Musiałam chociażbym miała nie dopiąć herbaty pomiziać tego ciepłego,jeszcze śpiącego ludka. Musiałam spytać czy mu się coś śniło,jak się bawił wczoraj z tata i jakie atrakcje dla męża zaplanował.Odpowiedzi nie dostałam ale mały na znak tego,że zrozumiał schował się do wnęki w szafie.
Zatem będzie zabawa w chowano:-)

Liczę na to,że cały dzień w pracy zleci bez większych atrakcji.

Czego sobie i Wam życzę.

Rewolucje kuchenne Pałeczki

 Tak jak myślałam po wczorajszej nocy pełnej emocji,płaczu i łez ,

(możecie przeczytać o TU )

zachowanie synka było nie do poznania. 

Wczorajszy humor i ciągłe marudzenie minęło. Dzisiaj potrafił nawet zająć się chwilę zabawą a ja miałam czas przyszykować obiad i ogarnąć mieszkanie.

Miałam chwilę wytchnienia.

Synek jedynie nie potrafił zrozumieć czemu nie może wyjść na dwór,na świeże powietrze. Czemu musi być zamknięty w czterech ścianach. Nie dziwię mu się z resztą. Ja osobiście jakoś nie do końca zaakceptowałam fakt nadchodzącej jesieni.

Jeszcze nie jestem na nią gotowa!!!!!!!!!!

Teraz kiedy dziecko zrozumiało,że może świat zwiedzać,wejść w każdą szczelinę i zakamarek podwórka i bawić się w piaskownicy,siedzenie i zabawa w mieszkaniu to praktycznie jak kara. Jak wyrok. Czekamy zatem na te zapowiadane przebłyski słońca.

A co człowiek robi kiedy jest mu smutno?

Je(przynajmniej ja)

Przez tą pogodę,chmury,deszcz co się nie może zdecydować czy padać czy nie dołuje. A żeby nie zasnąć pije kawę,co prawda kawa jest rozpuszczalna z dużą ilością mleka ale w zastraszających ilościach. Zauważyłam ostatnio,że wyeliminowałam praktycznie herbatę. 

I wiecie co w tym jedzeniu jest najgorsze?

Z ostatniej chwili -mamy 4

Tak jak w większości domów całe rodziny oglądają "M jak miłość" tak i my zasiedliśmy z mężem do oglądania. Ja w swoim ulubionym fotelu,mąż zajął dogodną pozycję na tzw. lemura- czyli pełen luz całego ciała.
 

Synek po całym dniu baraszkowania i myszkowania po mieszkaniu uległ i po kąpieli oddał się w ramiona Morfeusza.

Spokój,cisza,chwila dla siebie.

 Chwila na to żeby porozmawiać o czymś innym niż kupa,kasa i pogoda.

I kiedy już człowiek jest pewny tego,że za chwilę i on pójdzie spać,albo przełączy kanał na coś lepszego słychać krzyk!

Po co dziecku kalosze?

ASERTYWNOŚĆ

jest mi obca

BĄDŹ ASERTYWNA-

to słowo,które wielokrotnie powtarzam w ciągu dnia.

ASERTYWNOŚĆ-

to coś co o czym marzę, ale niestety moja postawa mówi coś innego.

A co mówi?

Mówi, przepraszam, że żyję,że mam inne poglądy, inne spojrzenie na świat, na ludzi między którymi przyszło mi obcować, żyć.

Czasami jest tak,że nie poznaje siebie a przecież przeżyłam z sobą 29lat. Przez te lata poznałam wielu fajnych,wartościowych ludzi ale też na mojej drodze stanęły osoby dwulicowe,chamskie i obłudne. Doświadczenie,które zebrałam i zbieram nadal pozwala wypowiadać mi się w pewnych sytuacjach,mieć swoje zdanie i głośno to zdanie wypowiadać.I z tym moim wypowiadaniem jest najwięcej problemów.

PIERWSZE RANY MATKI

Niby nic nie zwykłego.

 Niby nic czym chciałabym się pochwalić, opowiedzieć ale życie nas zaskakuje a nasze pociechy są tak nieprzewidywalne,że każdy ich sposób wyrażenia siebie, swoich emocji sprawia,że chciałoby się każdą chwilę zatrzymać w pamięci,zapisać,zachować-
NIE UTRACIĆ

Szymek z każdym dniem zmienia się.

 Fakt to nie zaprzeczalny i nie do podwarzenia. Duma niejednokrotnie mnie rozpiera kiedy ze zmarszczonym czołem układa w swój sposób zabawki,drewniane puzzle na makiecie.To nic,że elementy nie paują do siebie. To nic,że jest bałagan wieczny w naszej sypialnio-bawialnio-gościnnym pokoju. To nic,że ubrania są po wielokroc wyciągane z szafek a zabawki i akcesoria kuchenne można znaleźć pod łóżkiem,bo znalezienie pałeczek kukurydzianych i skarpetek synka już mnie nie dziwi.

Dumna jestem jak paw kiedy swoją radość eksponuje fantasycznym śmiechem a białe perełki błyskają w buźce mojego pierworodnego.

Zapachniało chmielem

Zaczął się w końcu, po tylu miesiącach czekania,pracy na pełnych obrotach.

URLOP 

 bo o nim mowa:-)

Całe dwa tygodnie z dzieckiem i mężem.
(nie do przeżycia, nie do opowiedzenia:-)

 Już nie pamiętam kiedy byliśmy tyle czasu razem. 
Kłamię i oszukuję troszeczkę ponieważ pracę mam taką, że nie ma mnie praktycznie całymi dniami a czasami jest tak,że w ciągu tygodnia jestem może ze dwa dni w pracy.Luz jakby powiedziała to moja Siostra.

Mniejsza o szczegóły.

 Faktem się stało,że z dniem 9.09. do 22.09. przebywam na urlopie.

Nie odbieram telefonów z pracy, gwiżdżę na internetowe wiadomości a nawet będąc na zakupach ominę swój "kawałek chleba",celowo i z premedytacją.

Nie ma mnie.

Zamierzam leniuchować i łapać ostatnie promienie lata.
Wygrzewać  się w promieniach słoneczka i pić poranną kawusię patrząc na żółknące liście kasztana sąsiadów.